Askeri Evliliğimin Beni Daha İyi Bir İnsan Yapmasının 3 Nedeni

İşte size bir Jeopardy factoid'i (bana daha sonra teşekkür edebilirsiniz…)

Zamanla, yoğun ısı ve ciddi miktarda basınç altında, karbon gibi basit bir element büyüyebilir ve kırılmaz bir elmasa dönüşebilir. Rica ederim. Ben sıradan bir Bill Nye'yim, biliyor musun?

O halde bir elmas, yok edilemez bir bağ oluşturmaya yetecek kadar önemli bir basınç ve kuvvetten oluşur.

Asker evliliğim böyle oldu desem bana inanır mısın?

SPOİLER UYARISI.

Zaman, baskı veevlilikleri güçlendirme gücü. Büyümemize yardımcı olan denemeler, testler ve hatırı sayılır bir güç yükü gerektirir. Ve gerçekten, hayatımızın delice veya kritik derecede zor bölümleri olan günleri, haftaları, ayları ve yılları kastediyorum.

Benim gibi bir askerle evli olanlar zor bölümlere yabancı değiller. Çoğu zaman, eksik veya yaralı eşlerin ek bir baskısını hissettik. Ve bazen, ayrı geçirdiğimiz çok sayıda zamandan kazandığımız tüm bağımsızlıkla birlikte, bir hizmet üyesiyle evlilik, tam olarak bir evlilik değil, seyahat eden bir oda arkadaşıyla bir anlaşma gibi hissettiriyor.

Ordunun görevleri bizi ağırlaştırdığı, yorduğu ve yavaşlattığı için hem eşim hem de ben baskıyı ve sıcaklığın arttığını hissettik. Bizimaskeri evlilikkarışık hüsran ve korku, huzursuzluk ve öfke ağlarıyla işlenmiştir.Suçlamak ve kaybetmek.

Yine de, bu deneyimler çöpe atılmaya değer değil, hemen almak için kaldırımda. Değersiz değiller. Onlar paha biçilemez.

Tıpkı mükemmel kusurlu elmaslar gibi, asker eşleri de bu zorlukların ağırlığı altında ezilmezler. Bunlar, bizi şekillendiren ve şekillendiren inanılmaz inşa etme ve şekillendirme deneyimleridir. Bizi kırılmaz olana dönüştür. Büyüyüp öğrenebilmemiz için test edildik ve zorlandık, böylece daha iyi insanlar olabiliriz. Gücümüzü ve dayanma gücümüzü artırmaya yardımcı olacak daha ağır ağırlıklar veriyoruz.

Askerlik hayatımın ve evliliğimin beni ve ailemi daha iyi insanlar yapmasının dört yolu:

Merhamet hakkında biliyoruz

Ailemin kelimenin tam anlamıyla yardıma ihtiyacı var.

Çoğu zaman, kendi küçük ailem başkalarının hizmetine bağlıdır. Bizimevlilik ve aileher gün duygusal çalkantılardan etkileniyor ve başkalarının nezaketine ve sevgisine ihtiyacımız var. Orduya katılmanın en (ne yazık ki) acı tatlı yanı, planlamak, hazırlamak ve veda etmek için sadece aylar veya haftalar ile, birçok kez istek veya izin olmaksızın görev istasyonlarına olası küresel yer değiştirmedir. Bu (birçok, pek çok) hareketle birlikte, en derin arkadaşlara ihtiyaç duyulur - ve açıkçası, iyi havalarda arkadaş gibi görünen tanıdıkları kastetmiyorum. Senin insanlarını kastediyorum. Senin kabilen. Seni gören, tanıyan ve senin hissettiklerini hisseden arkadaşların-ailenin.

Arkadaşlıklara derinden değer veriyoruz . Benim gibi bazı asker eşleri için elimizdeki tek şey bu. Durumumuzu anlamak için ellerinden gelenin en iyisini yapan, akşam yemekleri ve ikramlarla (her zaman hoş geldiniz, her zaman hoş geldiniz), fiziksel veDuygusal destekkendi sıkıntılı yollarımızda gezinmeye çalışırken. Dostluğa, sevgiye ve yardıma ihtiyacımız var.

Ve diğer askeri insanlara da ihtiyacımız var.

Askerde aidiyet duygusu var. Diğer eşlerle ilişkiler, anlayış ve aile ilişkilerine duyulan ihtiyaçla yoğrulan dostluklar, yoğunluk ve gerginlik altında bir araya geldi. Bu baskı bileşimi bizi dönüştürür, tıpkı o kırılmaz elmasların yeryüzünün en derin ve en sert elementlerinden oluşması ve kaygılanmak yerine önemsenmek, incinmek yerine umutlanmak, yalnızlık yerine sevilmek gibi.

Birbirimizi görüyoruz. Biz birbirimiziz. Vedalarda birlikte ağlayan, konuşlandırılmış askerleri olan eşler. Mezuniyet törenlerinde birlikte ağlayanlar. Kim ağlar, nokta. Görünmez dostluk, sadakat ve destek bağlarıyla birbirine bağlanan askeri çocuklar. Birlikte büyüyen bebeklerimiz (uygun bir şekilde adlandırılmış savaş bebekleri) var, konuşlanmış ebeveynler olarak kendi savaşını yürüten zaman, bir bilgisayar ekranının sınırlarından büyümelerini izliyor.

Tecrübeleri ve bayramları, mutlulukları ve sarsıcı kederleri paylaşıyoruz. Yiyecekleri açıkça paylaşıyoruz ve her şekil ve büyüklükteki birçok içeceği paylaşıyoruz. Çok fazla tavsiye ve genellikle çok fazla bilgi paylaşıyoruz. Bebek duşları atıyoruz ve yıldönümlerini lanse ediyoruz. Geceleri dışarıda, oyun gecelerini, park tarihlerini, Oreo tarihlerini ve ER tarihlerini birlikte geçiriyoruz.

Bunlar, şiddetli devamsızlıkları ve başarısız yeniden entegrasyonları bilen insanlardır. Savaşta yıpranmış eşlerin korkunç streslerini, askeri bir evliliğin acılı ve kuşatılmış parçalarını kim bilebilir?

kim sadece bilmek.

Ve şiddetli sağanakların ve durumsal kasırgaların etkilerinin yükünü taşıyın.

şefkate ihtiyacımız vardı ve özellikle eşim konuşlandırmalar ve eğitim nedeniyle bulunmadığı zaman böyle gösterildi. Bahçelerimizin icabına bakıldı, garaj yollarımız küreklendi. Komşular bizi sıhhi tesisat yardımı ile kurtardı (çünkü bir yerlerde her zaman bir sızıntı olmuştur), şehirlerimiz bizi hem evde hem de konuşlandırıldığında elektrik kesintileri, takdir notları, mektuplar ve paketlerle destekledi. Sayısız yemek soframı doldurdu, bir ihtiyacı görüp dolduran bir topluluk sayesinde. Düşünceli notlar, ikramlar ve check-in yapan dost canlısı yüzler beni heyecanlandırdı.

Hiç yalnız hissetmedik.

Olay şu: Merhametin toplulukları nasıl geliştirdiğini biliyoruz ve gördük. Başkalarının yükünü hafifletmeye yönelik çalışmaları biliyoruz. Zor durumda kalanları kurtarır. Yorgunları ve yükleri kaldırır. Engelleri aşar, kapıları açar ve kalpleri doldurur. Biliyoruz çünkü onları kendimiz aldık, o cömert hizmet eylemleri ve gerçek sevgi ve ilgi.

Biliyoruz. Aşkı hissettik. Ve inkar edilemez bir şekilde minnettarız.

Ve böylece hizmet ediyoruz . Küçük ailemiz çok şey aldı ve çok şey yapmayı umuyoruz. Gerçek sevgiyi ve hakiki göstermek içinnezaket ve dostluk. Yapacak çok işimiz var ama umarım minik bebeklerim şefkatin ailemiz üzerindeki etkisini, hayatımızda bıraktığı kalıcı izlenimi görür. Umarım her hizmetten yayılan iyiliği hissederler, gerçek nezaketin her tasvirinde mutluluğu tanırlar.

İnsanları iyi yönde değiştirir.

Bir toplulukta sevginin etkisi budur. Bir alev gibi yayılır, iyiliği yaymak, değişim olmak arzusuyla başkalarını yakar. Küresel olarak, dünyanın size daha fazla ihtiyacı var: gerçek ve önemli bir değişimi gerçekleştirme tutkusuyla yanan siz. Ancak topluluklarınızın da size ihtiyacı var, hem askeri eşler hem de siviller. İçeriye ulaşmanız ve geçmiş deneyimlerinizi hem olumlu hem de olumsuz olarak değerlendirmenize ihtiyaçları var. Bunları alın, uyarlayın ve uygulayın.

Hepimizin hayatımızda daha fazla sevgi ve şefkate ihtiyacı var.

Hayal kırıklığına hazırız

Neşeli, ha?

Ne yazık ki, tamamen ve tamamen ve düpedüz (ve vb.) her türlü hakikattir. Tabii ki, kendim orduya katılıp (melodram alarmı!) gerçeğin altında ezilene kadar buna asla inanmazdım.

Asker eşleri (en azından) iki mantra ile yaşarlar: Onu gördüğümde inanırım ve en iyisini umar, en kötüsünü beklerim. Şaşırtıcı bir şekilde, bunlar gruptaki en iyimserlerden bazıları.

Askeri evliliğimin on yılındayız ve o mantralar hâlâ ahem'imin üzerine dövülmüş durumda ve ben, (çocuklarım duysun ve öğretmenlerine tekrar etmesinler diye) tutarsız küfürlerle homurdanarak, söz konusu mantraları olası her terfi, dağıtım için uygulamak zorunda kalıyorum. , okul tarihi, maaş çeki,Seyahat planı, ve izin zamanı. Oh, ve tüm evrak işleri. Geceler ve hafta sonları bile bizim insafımıza kaldı, şey, bizim değil. Kısacası, tüm varlığımız askeriye tarafından sağlanan bir iğnenin düşmesiyle değişebilir.

Ama işte acı gerçek, sürekli yuttuğumuz (tamam, ben) günlük dozu olan hap.

Biliyoruz çünkü orada bulunduk…

Sekiz günlük bir bildirimle dağıtımları biliyoruz. Şefkatli hemşirelere ve doktorlara güvenerek yalnız bebek sahibi olmayı biliyoruz. Kayıp hafta sonlarını, doğaçlama gece görevlerini ve iptal edilen planları biliyoruz. Bütçe kesintileri nedeniyle mali geçim kaynaklarımızın ortadan kaldırılan kısımlarını, ödeme sorunlarını biliyoruz. Kaçırılan yıldönümlerini, doğum günlerini ve Hawaii tatili için iptal edilen uçak biletlerini biliyoruz.

Bozulan vaatleri biliyoruz vekırık Kalplerve kırık sözler. Vedalar hakkında, o acı verici kutsal vedalar hakkında. Yemek masasındaki boş yataklar, boş sandalyeler gibi hissedilen sessizliği hissettik. Etrafımızda var, şişmiş, boğucu ve dokunulduğunda acı verici…

Ancak hazırlıklı olmamıza rağmen bazen hiç hazır olamayız. Saf değiliz; olasılıkları, istatistikleri biliyoruz. Nihai fedakarlıklara asla hazır olmayacağımızı biliyoruz. Kaybedilenlerin ve kırılanların acısı için. Yaslıların omuzlarına yük olan hayal edilemez keder için.

Bu kayba asla hazır olmayacağız.

Ama diğer türler hakkında bilgimiz var.kayıp, ve bu deneyimler bizi hazırlar. Bizi daha yüksek bir zemin bulmak için hayal kırıklığı ve üzüntü içinde ilerlemeye hazırlarlar. Durağan kalmayacağız. Yapamayız. Biz o alt planlarda var olamayız.

Çünkü hayal kırıklığımızda bile gerçek, aşılmaz sevinci biliyoruz.

sevinci anlıyoruz

Muhalefet: Doğru anlamak önemlidir. Olabilirgezinmek zor, gerçekten neden bu kadar önemli olduğunu görmek için.

Sevinci biliyoruz çünkü kederi bildiğimiz için.

Kederi bildiğimiz için sevincin farklı şekillerde, farklı boyutlarda geldiğini bilebiliriz. Ceplerde bulunan bozuk paralar gibi, neşe de görünüşte önemsiz olan en küçük anlardan gelebilir.

Evet, kesinlikle, saf ve katkısız neşeyi bildiğimizi ve bilebileceğimizi söylüyorum. Zorlu denemeler ve sarsıntılardan, duygusal depremler ve keder sarsıntılarından sonra gelen türden. Bir dağın zirvesinde gün doğumu olan, ancak dik yamaçları tırmandıktan ve zorlu basamakları manevra yaptıktan sonra, kaybolup tekrar yolunuzu bulduktan sonra görülen neşedir.

Denemeden gelen o neşe. Sevinç üzüntüden, mutluluk umutsuzluktan yetiştirilebilir.

Ve böylece basitlikte buluyoruz.

Joy, bir bebeğin doğumundan saatler önce eve gelen askerlerdir. Mezuniyet için. Doğum günleri için. Ülkenin dört bir yanındaki sınıflarda, oditoryumlarda, oturma odalarında çocukların olması şaşırtıcı.

Joy, havalimanı eve dönüş törenidir. Sabırsız bakışlarla arayan, anne ve babalarını görmeyi bekleyen, mektup almayı, görüntülü aramaları bekleyen küçük yüzler.

Joy, yeniden görevlendirilen babaları ilk kez yeni bebekleri tutarken görüyor, kaybolmadan önce çocukluğun izlerini solumak için minnettar.

Sevinç, kocamın bayrağı emekliye ayırmasını izlerken beni etkisi altına alan vatanseverlik dalgasıdır. Birlikte saatler, hatta dakikalar geçirirken.

Mutluluğun sadece anlarda bulunduğunu anlıyoruz.

Bu sevinç, bu zorlukların ve çetin imtihanların ürünü, mücadelelerin mükâfatıdır. Ailenin güzelliği. Arkadaşlıklardan. Evliliklerden. Evliliklerimizi tozdan kaldırabilir ve ne olduğunu görebiliriz: paha biçilemez ve kırılmaz. Buna değer.

Kiera Durfee
Kiera Durfee on bir yıllık bir askeri eş gazisi ve hevesli bir yazar, öğretmen, Netflix operatörü, çörek yiyen ve erteleyici. Utah Ulusal Muhafız eşlerini 2014 Utah Ulusal Muhafız Eşi olarak temsil etti ve askeri yaşamın çalkantılı fırtınalarında gezinmek için gereken toplumsal ve eş desteğini bulan askeri eşler konusunda güçlü hissediyor. Kiera yemek yemeyi, egzersiz yapmayı (bu sırayla), şarkı söylemeyi, çamaşırları görmezden gelmeyi ve kocası ve hayatının merkezinde olan ve aynı anda onu deli eden üç küçük kızla birlikte olmaktan hoşlanıyor. İçten nükte ve alaycılıkta usta olmasının yanı sıra, tüm eyalet başkentlerini biliyor.

Paylaş: